Keisuke Kinoshita

Ukończył szkołę inżynierską w rodzinnym mieście Hamamatsu, studiował także w Szkole Fotografii Orientalnej w Tokio. W 1933 roku wstąpił do wytwórni Shochiku Kamata. Początkowo pracował jako asystent w laboratorium, potem został asystentem operatora kamery pod kierownictwem Yasujiro Shimazu. Został głównym asystentem reżysera w grupie Shimazu, potem u Kozaburo Yoshimury.

W latach 1940-41 służył w armii lądowej. W czasie wojny na Pacyfiku, także pod wpływem własnych doświadczeń, tworzył obrazy propagandowe, mówiące o poświęceniu jednostki dla cesarza, chwale narodu, portretujące relacje panujące w wojsku ("Armia"). Nakręcił pierwszy w historii japoński film kolorowy - "Carmen wraca do domu". Tworzył głównie melodramaty i dramaty obyczajowe oraz filmy z gatunku shomin-geki (historie o prostych ludziach). Uznanie zdobył dzięki licznie nagradzanym dziełom: "Dwadzieścia cztery źrenice", "Byłaś jak dzika chryzantema", "Ballada o Narayamie". W 1964 opuścił wytwórnię i rozpoczął pracę w telewizji.

Styl reżysera cechują elementy zbliżone do twórczości Ozu czy Naruse - prostota formy, statyczna kamera, długie ujęcia, asceza warsztatu. Po zakończeniu wojny tworzył filmy kameralne, skupiając się na analizie psychologicznej relacji zachodzących między ludźmi z różnych grup wiekowych. Podejmował problematykę japońskiego militaryzmu w sposób zgoła odmienny od innych neorealistów - stonowany od strony kreacyjnej, ale silny pod względem emocjonalnym. W filmach jidai-geki (filmy historyczne) prezentował liczne inspiracje i nawiązania do sztuki ludowej w obrazowaniu pejzaży, scenografii, warstwie muzycznej (pieśni i przyśpiewki), silnej teatralizacji.